Schuren fascineren me: hun overmaat, flexibiliteit en adaptiviteit ‘kleurt’ ze met de jaren die verstrijken. Ik beschouw ze als ’tijdscapsules’ die ruimte bieden aan veranderende inzichten en gebruik. En: omdat ze dus zo lang overleven door hun aanpasbaarheid kun je veel aan ze aflezen over lokale bouwtraditie en -cultuur. Het bijzondere bovenal is dat aanpassingen geen afbreuk doen, maar juist lading geven aan de verschijning van schuren. Overal waar ik ga of sta, houd ik dan ook ‘een speciaal oog’ voor schuren open.